Dries is liefdevol

Wat een misere! Ik brak per ongeluk de mooiste theepot van Mina. Ze was zo van streek: 'Jij denkt alleen maar aan jezelf. Waar is je liefde voor mij gebleven?' 

Ik stootte de pot om in het voorbijgaan in de keuken. Gelukkig zat er geen hete thee in. Nu zit ik met twee soorten verdriet. Een gaat over de gebroken theepot. Al op internet gezocht naar een zusje van de pot die we al jaren hadden.

Het tweede verdriet raakt me het meest. Waar is mijn liefde gebleven?

Ik weet het ook niet. Ben ik het echt kwijt? Kan dat? Ben ik vooral bezig mezelf met al mijn plussen en minnen in liefde te omarmen? Ben ik vergeten andere mensen en speciaal Mina in mijn hart te houden?

Ze zeggen toch dat echte liefde van binnen naar buiten gaat. Ben aan het leren wie ik ben en wat mijn kwaliteiten zijn.

Mijn levenshouding is veel positiever dan vroeger. Ik accepteer en waardeer mezelf en anderen zoveel meer. Durf soms stiekem van binnen tegen mezelf te zeggen: Ik bén vrede en liefde. Ondanks zorgen, angsten en allerlei verlangens die me af en toe overspoelen.

Door positiever te denken heb ik kracht verzameld. Dat herwonnen zelfvertrouwen moet ik nu bewust uitdelen in de vorm van liefde naar Mina. Niet om haar gunstig te stemmen of mezelf op de borst te kloppen! Nee!

Ware liefde kent geen voorwaarden. Ik besef opnieuw dat liefde deel uitmaakt van mijzelf en in essentie van ieder mens.

Liefde blijft levend door het te laten stromen, het uit te delen door je houding, gezicht, woorden, gevoelens en bij alles wat je doet in het dagelijks leven.

Dat was ik helemaal vergeten. Zo ondergesneeuwd door die lawines van het nieuws. Zoals over die komende vaccins. Hoe zal dat allemaal verlopen?

Loslaten voor het moment. Mijn taak is liefdevol te zijn. Ik ben het en doe het, nu meteen! Die theepot scherven brengen geluk in ons huis!